闲中好 别意(清·董元恺)释义,解释 古诗文 闲中好 别意(清·董元恺) 释义 闲中好 别意(清·董元恺) 闲中好。别意生庭草。含泪向窗纱。残痕照落花。 其二(清·董元恺)闲中好。春信吹芳草。裙带绿于烟。东风又几年。