tóu suǒ sī
投所思
qiáo cuì cháng ān hé suǒ wéi, lǚ hún qióng mìng zì xiāng yí.
憔悴长安何所为，旅魂穷命自相疑。
mǎn chuān bì zhàng wú guī rì,
满川碧嶂无归日，
yī tà hóng chén yǒu lèi shí.
一榻红尘有泪时。
diāo zhuó zhǐ yīng láo yǐng jiàng, gāo huāng zhōng kǒng wù qín yī.
雕琢只应劳郢匠，膏肓终恐误秦医。
fú shēng qī shí jīn sān shí, cóng cǐ qī huáng wèi kě zhī.
浮生七十今三十，从此凄惶未可知。
