客中春日(宋·释文珦)释义,解释 古诗文 客中春日(宋·释文珦) 释义 客中春日(宋·释文珦) 五言律诗 押寒韵 客处空林下,贫唯七尺单。重阴迷晓色,细雨作春寒。乡信凭谁寄,离情强自宽。一诗吟未稳,倚遍石池栏。