客中春日(宋·释文珦)释义,解释

古诗文 客中春日(宋·释文珦)
释义
客中春日(宋·释文珦)
  五言律诗 押寒韵  
客处空林下,贫唯七尺单。
重阴迷晓色,细雨作春寒。
乡信凭谁寄,离情强自宽。
一诗吟未稳,倚遍石池栏。