苦雨(元·善住)释义,解释 古诗文 苦雨(元·善住) 释义 苦雨(元·善住) 七言律诗 押元韵 积潦横流路不分,满空烟霭暗朝昏。乌鸢跕跕堕荒圃,风雨潇潇失远村。刍米贾腾愁白屋,管弦声沸醉朱门。无言桃李参差放,似怯春寒欲断魂。