寄栖一上人(唐·贯休)释义,解释

古诗文 寄栖一上人(唐·贯休)
释义
寄栖一上人(唐·贯休)
  五言律诗 押尤韵  
花堑接沧洲,阴云闲楚丘。
雨声虽到夜,吟味不如秋。
古屋藏花鸽,荒园聚乱流。
无机心便是,何用话归休。