赋康平老铜雀砚

fù kāng píng lǎo tóng què yàn
赋康平老铜雀砚

yè chéng tái diàn yǐ huāng liáng, yī jiù shān hé mǎn xī yáng.
邺城台殿已荒凉，依旧山河满夕阳。
wǎ lì què chán jīn rì yàn, shì jiào rén shì xiě xīng wáng.
瓦砾却鑱今日砚，似教人世写兴亡。