chūn rì lǎn jìng yǒu gǎn
春日览镜有感
xí qì bù jiě lǎo, zhuàng xīn gù cuó é
习气不解老，壮心故嵯峨；
hū yǔ xiāng qū chǐ, fāng jīng nián xǔ duō!
忽与乡曲齿，方惊年许多!
yǒu yǎn bù zì jiàn, shàng wèi zhū yán tuó
有眼不自见，尚谓朱颜酡；
jīn zhāo jìng zhōng féng, qiáo cuì rú kū hé.
今朝镜中逢，憔悴如枯荷。
xíng hái jí qiān biàn, suì huá fù cuō tuó
形骸即迁变，岁华复蹉跎；
wù cǐ xū yǐ wǎn, jí wù dāng ruò hé?
悟此吁已晚，即悟当若何？
wū tù liǎng è jù, bù mǎn yī xiào ā
乌兔两恶剧，不满一笑呵；
dàn cuì gē chóu jiàn, hé xū huī rì gē.
但淬割愁剑，何须挥日戈。
ér tóng jìng jiā jié, hū huàn wǔ qiě gē
儿童竞佳节，呼唤舞且歌；
wǒ yì xìng bù qiǎn, jiàn qǐ xiāng pó suō.
我亦兴不浅，健起相婆娑。
